Erindi

My heel eerste artikel op die blog, 3de Maart 2011, was n foto van n olifant by Erindi se Old Traders Lodge se watergat, wat ek sommer met so eenvoudige kameratjie geneem het. Die kamera is intussen geprivatiseer, nou voel ek sonder dit nie meer dat dit sommer net so eenvoudig was nie,-was n grand kamera. Elk geval, die rede vir die foto was destyds omdat ek kommentaar oor die olifantsage tussen Erindi en die Regering wou lewer. Ek het dit wat ek wou skryf egter weerhou omdat Erindi vir my so n bittersoet ervaring was. Vanoggend is hulle egter weer voorbladnuus en kan ek dus nou iets gorrel. Eerstens is ek bly vir Erindi dat die hofuitslag in hulle guns is. Tweedens dink ek die hele hofgeding kon verhoed gewees het. Ek kan nie dink hoe die Regering gedink het hulle die sakie kon wen nie. Derdens het die regering die kans gehad om geld uit Erindi uit te maak deur self olifante aan hulle te verkoop. Nou koop Erindi in RSA aan en die Regering moet nog die hofonkostes ook dra.Hoekom Erindi vir my persoonlik n bittersoet ervaring was? Ek was daar met my gesin en aan die een kant was dit baie nice; die kamers was tops (veral die badkamers), die kos was goed, die terte en koeke uit die boonste rakke uit, en die diens was vrylik in Afrikaans beskikbaar. Ek het geen probleem om Engels te praat nie, ek sal selfs bietjie Duits, Portugees, Mandorin Chinees of Oshindonga probeer mompel, as dit moet. Maar daar waar ek die klient is kies ek mos die middel tot kommunikasie en daar waar iemand my klient is, moet ek hom weer tegemoet kom. Of ten minste is dit hoe ek daaroor voel.Taal is after all tog net n kommunikasiemiddel. Nou die anderkant van my Erindibesoek. Die swembadtjie was amper kleiner as die bad in die kamer en oorvol wanneer 10 mense tegelykertyd daarin is. Toe spring n meisie van so 12 of 14 reg bo-op my nek daar waar ek my eie kleintjie se kop bo water probeer hou. Daai meisie se ouers mag dalk voel dat sy hopeloos te klein vir baie dinge in die lewe is, maar laat ek jou vertel dat sy hopeloos te groot is om sommer so op iemand te duik. Is gevoelig op n ou nek, so skielike gewig van amper n sak sement. Dan die teels rondom die swembad, en spesifiek wanneer dit nat raak. Eers val my kind laat sy op haar derde nekwerwel land. Daarna verloor en my hele houdingtjie toe ek ook voor al die ander gaste op my rug beland. Ek dink nie mens sit sulke gladde teels rondom n swembad nie, daar is immers baie antie-gly produkte beskikbaar. Dan die diere; of ons gids wou nie baie moeite doen nie, of die diere was met vakansie. Die bokke wat ons wel gesien het, was soos die wat jy in Otjiwarongo se bosgedeeltes probeer jag. As dit mens of kar sien dan sien jy net sy gatkant soos dit vir die skuiling van die bosse vlug. Dit terwyl ander besoekers aan Erindi nie uitgepraat kan raak oor al die diere wat hulle te siene gekry het nie. Was seker maar net nie my dag nie. By die hoofgebou se watergat was dit egter baie nice. Kroks, seekoeie (waar kom ons afrikaners aan daai naam?)en n paar olifante het vir goeie kykvermaak gesorg. Veral skemertyd toe al die seekoeie uit die water uitgaan om te loop wei. So van seekoeie gepraat, die griekse woord Hippopotumus beteken in Engels vertaal eintlik riverhorse maw rivierperd. Toe maak ons dit seekoei. So vir my was daar bitter en soet maar tog van so aard dat ek graag weer wil gaan en die keer soos ander besoekers net met soet wil terugkeer, want ek hou van die plek en daarom is ek bly dat die probleme rondom die aankoop van die olifante uiteindelik opgelos is.